نقل‌قولی از رضا بابایی هست که می‌گوید: «انشای ده بهتر از املای بیست است.» می‌دانم که منظور این است که انشا چون به خلاقیت و اندیشه نیاز دارد از املا دشوارتر و ارزشمندتر است، اما می‌خواهم نگرش دیگری را با شما در میان بگذارم. آیا تا به حال نویسنده‌ی خوبی را دیده‌اید که نوشته‌هایش پر از غلط املایی باشد؟ من که ندیده‌ام. کلمه ابزار کار نویسنده است، پس چگونه می‌توان از نویسنده‌ای که واژه‌ها را نمی‌شناسد، انتظار متن خوب داشت.
دلایلی که نشان می‌دهد نویسنده‌ای که غلط املایی دارد، نویسنده‌ی خوبی نیست:
●نویسنده‌ی خوب در درجه‌ی اول خواننده‌ی خوبی است. اگر شما نویسنده‌ای هستید که نوشته‌هایش پر از غلط املایی است، مسلماً خواننده‌ی خوبی هم نیستید. یا کم کتاب می‌خوانید یا نسبت به آن چیزی که می‌خوانید بی‌توجهید. چون اگر بادقت بخوانید، خودبه‌خود املای درست کلمات در ذهنتان حک می‌شود.
●نویسنده‌ی خوب عاشق کلمات است. از طریق واژه‌هاست که نویسنده می‌تواند ذهنیاتش را به دیگران منتقل کند. پس نویسنده‌ی واقعی کلمه‌ها را جدی می‌گیرد، آن‌قدر جدی که حتا دنبال ریشه‌ی واژه‌ها می‌رود. دنبال مترادف‌ها می‌گردد و اگر نسبت به املای درست کلمه‌ای شک دارد، در فرهنگ‌ها یا در اینترنت جست‌وجو می‌کند.
●نویسنده‌ی خوب می‌کوشد منظور خود را به بهترین شکل ممکن به مخاطب منتقل و حس خوبی در او ایجاد کند. درست نوشتن واژه‌ها کمک می‌کند تا مخاطب سردرگم نشود، اعتمادش را به شما از دست ندهد، متن را تا انتها بخواند و به‌راحتی با نوشته‌ی شما شما ارتباط برقرار کند. چه بخواهید چه نخواهید داشتن غلط‌های املایی زیاد نشان‌دهنده‌ی بی‌سوادی است و خواننده به چنین نویسنده‌ای اعتماد نمی‌کند.
راهکارهایی برای تقویت املا
●بادقت مطالعه کنید.
●مدام به برنامه‌ی واژه‌یاب و سایت واژه‌دان سر بزنید و املای درست کلمات را جست‌وجو کنید.
●کلمه‌برداری کنید: واژه‌های ناآشنا در متن‌هایی را که می‌خوانید یادداشت کنید و از آن‌ها در نوشته‌هایتان استفاده کنید.
دیدگاه خود را بنویسید