گفتم: «سریالای کره‌ای رو دیگه نمی‌بینم. فقط زمان فارسی‌وانِ خدابیامرز سریالای کره‌ای خوب بودن.»
جواب داد: «سریال پنت‌هاوس بد نبود.»
از دهنم در رفت: «همون که همه‌ش توش جیغ‌جیغ می‌کردن؟»
«نه. اون که نشون می‌داد نگاه پولدارا به بقیه از بالا به پایینه.»
«همون که زرت‌وزرت همدیگه رو می‌کشتن؟»
ته دلم دعا دعا می‌کردم فقط یک تشابه اسمی باشد.
«همون که دختره...»
«تو دبیرستان دیگه؟ آره. همونه.»
طفلکی وا رفت.
باز هم خودم را از تک‌وتا نینداختم: «البته می‌دونی من سریالای جنایی رو خیلی دوست دارم، ولی اینا انقد جیغ می‌زدن که اعصاب آدمو خورد می‌کردن.»
سری تکان داد: «آره. کره‌ایا زیاد جیغ می‌زنن.»
می‌خواستم بگویم شاید دوبله‌ی فیلم بد بوده، اما دیدم بی‌فایده است و این افتضاح هیچ رقمه قابل جمع شدن نیست. پس خیلی سوسکی بلند شدم و صحنه را ترک کردم.
12
خرداد
دیدگاه خود را بنویسید