«زنورکو» نویسنده‌ی موفقی است که برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شده است و سال‌هاست در یک جزیره‌ی متروک زندگی و با کسی ارتباط برقرار نمی‌کند. «لارسن» روزنامه‌نگاری است که موفق شده از این نویسنده‌ی منزوی وقت مصاحبه بگیرد و برای دیدار با او به جزیره برود. زنورکو با شلیک گلوله به سمت لارسن از او استقبال می‌کند، اما لارسن دست‌بردار نیست و بالاخره وارد خانه‌ی نویسنده می‌شود.
پس از کشمکش‌های اولیه، سرانجام بحث به آخرین کتاب زنورکو یعنی «عشق ناگفته» می‌کشد. کتاب‌های پیشین نویسنده همه درباره‌ی مسائل فلسفی بوده‌اند، اما او در آخرین اثرش به یک‌باره درباره‌ی عشق حرف می‌زند و سروصدای زیادی به پا می‌کند. این اثر مکاتبات بین زن و مردی است که پس از چند ماه زندگی عاشقانه، بنا به درخواست مرد ارتباط جسمانی‌شان را پایان می‌دهند و از آن پس رابطه‌شان به نامه‌نگاری منحصر می‌شود. لارسن معتقد است شخصیت مرد داستان خود زنورکو است و شخصیت مقابل زنی است که زنورکو عاشقش بوده است. نویسنده تئوری روزنامه‌نگار را به باد تمسخر می‌گیرد و می‌خواهد او را از خانه‌اش بیرون کند، اما جدال بین آن دو ادامه می‌یابد و هرچه می‌گذرد رازهای بیشتری از خلال گفت‌وگوهای آن دو برای خواننده آشکار می‌شود.
«اریک امانوئل اشمیت» در این نمایش‌نامه‌ی 96 صفحه‌ای مدام خواننده را به چالش می‌کشد و با غافل‌گیری‌هایش او را میخکوب می‌کند. هر زمان که مخاطب می‌پندارد از داستان سر در آورده، با معمای دیگری روبه‌رو می‌شود. اشمیت باورهای خواننده درباره‌ی «عشق» را هدف خود قرار داده است. به‌راستی ما می‌دانیم عشق چیست؟ آیا عشق تنها به رابطه‌ی جسمانی محدود می‌شود و اگر این ارتباط نباشد، عشق می‌میرد؟ ما عاشق چه چیزی در فرد مقابلمان می‌شویم؟ آیا زیبایی اوست که ما را فریفته می‌کند؟ دلربایی‌اش؟ خصوصیات اخلاقی‌اش؟ یا کششی که نمی‌توانیم توصیفش کنیم؟
اشمیت ما را وا می‌دارد از خود بپرسیم: آیا واقعاً معشوق خود را می‌شناسیم؟ آیا شش ماه ارتباط می‌تواند شخصیت حقیقی یک انسان را بر ما آشکار کند؟ آیا آدم‌ها حقیقتاً آن چیزی هستند که می‌نمایند؟ آیا انسان‌ها یک شخصیت ثابت دارند یا در موقعیت‌های متفاوت و در برخورد با آدم‌های مختلف، شخصیت دیگری از خود نشان می‌دهند؟ و از همه مهم‌تر آیا ما قادریم کسی را به‌طور کامل بشناسیم؟
این نمایش‌نامه‌ی فلسفی به ما به‌عنوان نویسنده نشان می‌دهد برای خلق متن تأثیرگذار لازم نیست هزاران صفحه بنویسیم، نویسنده‌ی کاربلد با کمترین تعداد کلمات می‌تواند اثری ماندگار خلق کند و ذهن مخاطب را تا مدت‌ها مشغول نگه دارد. مهم این است که اندیشه پشتوانه‌ی نوشته‌ی ما باشد و در قالب مناسب حرف‌های خود را بیان کنیم.
نسخه‌ی الکترونیکی این نمایشنامه را می‌توانید از طاقچه یا فیدیبو تهیه کنید.
دیدگاه خود را بنویسید