سالی که می‌خواستم در کنکور شرکت کنم، رشته‌ی دانشگاهی جدیدی معرفی شد به نام «بیوتکنولوژی پزشکی». آن زمان آرزویم این بود که درمان سرطان را کشف و تغییری بزرگ در جهان ایجاد کنم. پس شب و روز درس می‌خواندم تا در این رشته پذیرفته شوم. اما پذیرفته‌شدگان در این رشته فقط ده نفر بودند و من جزو آن‌ها نبودم.
پزشکی قبول شدم و آرزویم در گذر سال‌ها فراموش شد تا این‌که «نوشتن» را آغازیدم. نوشتن به من نشان داد نمی‌توانم دنیا را دگرگون کنم، اما می‌توانم تغییری هرچند جزئی در جهان کوچک اطرافم به وجود بیاورم و تأثیرگذار باشم. وقتی می‌بینم یادداشت‌هایم خوانده می‌شود، شعرهایم اندکی را به وجد می‌آورد یا دوستانی از دیدگاه‌های من در نوشته‌هایشان استفاده می‌کنند، انگیزه‌شان برای ادامه بیشتر می‌شود، گرهی از کارشان باز می‌شود، وادار به اندیشیدن می‌شوند و یا به‌واسطه‌ی نوشته‌ی من با کلمه، جمله، کتاب یا تجربه‌ای کاربردی آشنا می‌شوند، لبخند رضایت بر لب‌هایم می‌نشیند.
به‌عنوان نمونه همین عبارت «در نگر من» که از عباس نعلبندیان وام گرفتم و به جای «به نظر من» و «به عقیده‌ی من» به کار می‌‌برم؛ (انصافاً خیلی زیباتر و خوش‌آهنگ‌تر از این دو عبارت اخیر است.) می‌بینم که بسیاری از دوستان هم از این ترکیب در نوشته‌هایشان استفاده می‌کنند که مایه‌ی خوش‌حالی من است.
به باور من، به تعداد آدم‌های روی زمین دنیاهای کوچکی هست و اگر هر کدام از ما بکوشیم ذره‌ای تغییر مثبت در دنیای اطرافمان ایجاد کنیم، جهان جای بهتری برای زندگی خواهد شد. تغییرات کوچک سرآغاز دگرگونی‌های بزرگ است.
بیوتکنولوژی پزشکی یک حوزه مهم در علوم پزشکی است که از ترکیب علوم زیستی و تکنولوژی برای توسعه روش‌ها و فناوری‌های جدید در تشخیص، پیشگیری و درمان بیماری‌ها استفاده می‌کند. این حوزه شامل استفاده از سلول‌ها، ژنتیک، پروتئین‌ها و دیگر مولکول‌ها در تولید داروها، واکسن‌ها، تشخیص بیماری‌ها و تکنولوژی‌های پزشکی پیشرفته است.
دیدگاه خود را بنویسید